شاه نعمتالله ولی
رباعی شمارهٔ ۱۷۹
۱
بردار نقاب و می نگر آن رویش
دانی که نقاب چیست یعنی مویش
۲
موئی ز سر زلف نگارم به کف آر
آنگه بنشین و خوش خوشی می بویش
نظرات