شاه نعمتالله ولی
رباعی شمارهٔ ۲۱۳
۱
انگشت زنان بر در جانان رفتیم
پیدا بودیم باز پنهان رفتیم
۲
گوئی که برفت نعمت الله ز جهان
رفتیم ولی به نور ایمان رفتیم
نظرات