شاه نعمتالله ولی
رباعی شمارهٔ ۲۲۴
۱
ما جمله حروف عالیاتیم مدام
پنهان ز همه به غیب ذاتیم مدام
۲
هر چند کتاب عالمی بنوشتیم
پوشیده ز لوح کایناتیم مدام
نظرات