شما اینجا هستید :
شاطر عباس صبوحی

شاطر عباس صبوحی

شمارهٔ ۱ - گرفتاران

۱

پدر، خواهد ببرّد زلفکان چون کمندش را

پسر حیران، که چون سازد گرفتاران بندش را

۲

کند کوتاه، دست از زلف و از لعل شکر خندش

نداند کاین دو هندو، پاسبانانند قندش را

۳

سپندش خال و دودش زلف و آتش، پرتو رویش

عبث بی‌دود می‌خواهی بر این آتش، سپندش را

۴

نکرده هیچ ابرو خم به قطع زلف می‌ماند

کمانداری که داد از دست ار پیچان کمندش را

۵

صبوحی آنقدر نگذاشت آن زلف دوتا برجا

که گیری یک شب و بوسی دو لعل نوشخندش را

تصاویر و صوت

نظرات

user_image
مجید
۱۳۹۳/۱۲/۰۳ - ۰۰:۲۹:۰۹
من بدون رجوع به هیچ منبعی این مطلب را می نویسم و فقط برداشت خودم را بیان می کنم. به نظرم هر دو مصرع بیت آخر چنین باشد بهتر است:صبوحی آنقدر نگذاشت آن زلف "پا برجا"که گیری یک "شبی" بوسی دو لعل نوشخندش را
user_image
میرزا
۱۳۹۴/۰۲/۰۴ - ۰۸:۱۹:۴۶
درود.فوق العاده زیباستفکر میکنم تو این مصرع، وزن بهم ریخته!« صبوحی آنقدر نگذاشت آن زلف تا برجا »ممنون میشم نظر بدید.سپاس.
user_image
Hamishe bidar
۱۳۹۴/۰۷/۳۰ - ۱۷:۱۲:۵۶
با عرض سلام: انچه از احادیث به نظر می آید این است که در هر حال جبر خداوند به انسان اختیار داده است و خود این دلیل است که با اینکه سرنوشت انسان در ازل رقم خورده است این خود اوست که مسؤل است. از نظر خداوند که موجودی سرمدی است سرنوشت انسان معلوم و غیر قابل تغییر میباشد ولی این خود انسان است که با اعمال خود سرنوشتش را رقم میزند، چون او گرفتار زمان است و افق او به آینده باز است . ولی به نظر بنده چون نیک بنگریم همه چیز اوست و همه اینها که جبر و اختیار نامیده میشوند تجلیات پی در پی حضرت حق میباشند.
user_image
امیرحسین مقدم
۱۳۹۵/۰۸/۰۳ - ۲۱:۲۶:۲۴
درود به گنجور و گنجوریان خطاب به دوستی که از روی طبع خود شعر شاعر را عوض کرده بود عرض میکنموکه ما حتی در صورت وجود خطا و یا ضعف تالیف کاملا روشن هم بدون در اختیار داشتن نسخ و یاهرگونه مدرک معتبر دیگری حق دست بردن در شعر هیچ شاعری چه متاخر باشد چه معاصر را نداریم دودیگر دوستی بود که در مورد وزن مصراع " صبوحی آنقدر نگذاشت ..." فرموده بودند ایراد وزنی دارد بلید عرض کنم که خیر ، وزن مصراع مذکور هیچ ایرادی ندارد.
user_image
امیرحسین مقدم
۱۳۹۵/۰۸/۰۳ - ۲۱:۳۲:۵۹
وزن شعر فوق مفاعیلن است . در مصراع اخر باید بین زلف و تابرجا مکث کرد تا وزن درست بیان شوددرود فراوات
user_image
د. ق. مصلح بدخشانی
۱۳۹۹/۰۴/۳۰ - ۱۵:۵۲:۰۸
صبوحی آنقدر نگذاشت آن زلف دوتا برجاکه گیری یک شب و بوسی دو لعل نوشخندش را