طبیب اصفهانی
شمارهٔ ۷۲
۱
گرنه گل ناله‌ای از مرغ چمن گوش کند
ناله را مرغ چمن به که فراموش کند
۲
نالم از دیده تر تابکی از مشت خسی
هر نفس آتشی افروزم و خاموش کند
۳
در کنار توازین رشگ خورم خون که مباد
با خیال تو کسی دست در آغوش کند
۴
تا بکی جور جوانان قصب پوش مگر
اثری ناله پیران خشن پوش کند
۵
سادگی بین که باین سست وفا یار طبیب
بسته‌ام عهدی و دانم که فراموش کند
نظرات