واعظ قزوینی
شمارهٔ ۱۴۰
۱
روزگار جامه دیبا و فرش مخمل است
کعبه دل را لباس درد دین مستعمل است
۲
دام مکری زال دنیا را چو حب و جاه نیست
طره مرغول این غداره دود مشعل است
۳
بازدارد راحت دنیا ترا از بندگی
از خدا غافل شدن تعبیر خواب مخمل است
۴
ذکر حقشان هم‌عنان فکر باطل می‌رود
رشته تسبیح یاران چون نگاه احول است
۵
بی‌قراری‌های ما، زینت‌فزای حسن اوست
گرد سر گشتن کتاب حسن او را جدول است
۶
پای بر خود چون نهی واعظ، چه باک از حادثات
فارغست از سیل، آن کو بر فراز این تل است
نظرات