واعظ قزوینی
شمارهٔ ۴۴
۱
چو وصف لعل تو شیرین کند کلام مرا
مکیدنش کند آیا چگونه کام مرا؟
۲
از اینکه نسبت دوری بلعل او دارد
عجب مدان که نگیرد عقیق نام مرا
۳
به سر ز تاب رخت آتشی که من دارم
عجب که پخته نسازد خیال خام مرا
۴
بعدل دادرسم، حاجت تظلم نیست
که ظلم میکشد از ظالم انتقام مرا
۵
کند چگونه دل رشک پیشه ام این شکر
که: نیست چشم جوابی ازو پیام مرا؟
نظرات