واعظ قزوینی
شمارهٔ ۵۱۲
۱
از کمی پیوسته باید بیشی خود خواستن
میفزاید روشنایی شمع را از کاستن
۲
کعبتین آسا درین دیرین بساط ششدری
نقش کس تا می نشیند، بایدش برخاستن
۳
تا شوی ممتاز، در اصلاح کار خود بکوش
میدهد بر سرفرازی نخل را پیراستن
۴
زیب و زینت نیکمردان را همان نیکی بس است
حسن کامل فارغست از منت آراستن
۵
پای بند این جهان را، لاف آزادی خطاست
از سر خس نیست ممکن شعله را برخاستن
۶
خودنمایی ناقصان را موجب رسواییست
میشود پیدا قد کوتاه در برخاستن
۷
جرم را واعظ در آن درگاه روی دیگر است
عذر تقصیرم، همان تقصیر خواهد خواستن
نظرات