واعظ قزوینی
شمارهٔ ۱۲۲
۱
چون بهله بصید دلم آن مست بر آرد
نی دل، که بتاراج جهان دست بر آرد
چون بهله بصید دلم آن مست بر آرد
نی دل، که بتاراج جهان دست بر آرد
نظرات