واعظ قزوینی
شمارهٔ ۱۷۹
۱
ز گرم رویی حسن تو، سخت میترسم
که رفته رفته جمال تو آفتاب شود
ز گرم رویی حسن تو، سخت میترسم
که رفته رفته جمال تو آفتاب شود
نظرات