واعظ قزوینی
شمارهٔ ۱۱۷
۱
از بهر شناساییت از لطف اله
بر حضرت اوست از دو چشم تو دو راه
۲
بنگر که چسان ز دانه مردم چشم
رویانیده است سبزه را مد نگاه!
نظرات