واعظ قزوینی
شمارهٔ ۱۲۰
۱
هستی نبود، جز غم و رنج و تعبی
دروی نبود نشان ز عیش و طربی
۲
شد هر که خلاص از خم این رشته عمر
می دان که گسیخت ریسمان عجبی
نظرات