واعظ قزوینی
شمارهٔ ۱۷
۱
حسنت، روزی که دست و شمشیر افراخت
اول نگهت بطاقت دل پرداخت
۲
برخاستنت، بخاک و خونم انداخت
تمکین خرام، بر صف هوشم تاخت
نظرات