واعظ قزوینی
شمارهٔ ۳۹
۱
جایی که کسی پی نبرد، بی جایی است
رویی که نریزد آب، ناپیدایی است
۲
چیزی که بماند بکسی، بیچیزی است
یاری که نرنجد ز کسی، تنهایی است
نظرات