واعظ قزوینی
شمارهٔ ۴۴
۱
کس را چو زبان نرم خود همدم نیست!
پشتی، چون روی گرم در عالم نیست
۲
از بد گهران، چه نقص خوشخویان را؟
تا شیشه بود نرم، ز سنگش غم نیست
نظرات