واعظ قزوینی
شمارهٔ ۴۷
۱
بر درگه خلق، بندگی ما را کشت
هر سو پی نان دوندگی ما را کشت
۲
فارغ نشویم یکدم از فکر معاش
ای مرگ بیا که زندگی ما را کشت!
نظرات