واعظ قزوینی
شمارهٔ ۶۲
۱
بی خاطر جمع، نکته دان نتوان شد
بی مایه، چو ابر درفشان نتوان شد
۲
با فکر معاش، فکر معنی سخن است
گویا بسخن، بی لب نان نتوان شد
نظرات