واعظ قزوینی
شمارهٔ ۶۴
۱
نی در سر شوق و، نی بدل پروا ماند
قوتها رفت و ناتوانیها ماند
۲
از عمر گذشته حاصلم پشت خمی است
موجی از باد در کف دریا ماند
نظرات