واعظ قزوینی
شمارهٔ ۹۴
۱
گر دل نشدی باین دو مصرع شادم
دادی غم روزگار خوش بر بادم
۲
از فکر و خیال شعرم این فایده بس
کآن میکند از هر غم پوچ آزادم
نظرات