وحدت کرمانشاهی
شمارهٔ ۳۹
۱
کردیم عاقبت وطن اندر دیار عشق
خوردیم آب بیخودی از جویبار عشق
۲
مستان عشق را به صبوحی چه حاجت است
زیرا که درد سر نرساند خمار عشق
۳
سی سال لاف مهر زدم تا سحرگهی
وا شد دلم چو گل ز نسیم بهار عشق
۴
فارغ شود ز دردسر عقل فلسفی
یک جرعه گر کشد ز می خوشگوار عشق
۵
در دامن مراد نبینی گل مراد
بی ترک خواب راحت و بی نیش خار عشق
۶
ای فرخ آن سری که زنندش به تیغ یار
وی خرم آن تنی که کشندش به دار عشق
۷
روزی ندیده تا به کنون چشم روزگار
از دور روزگار به از روزگار عشق
۸
پروانه گر ز عشق بسوزد عجب مدار
کآتش زند به خرمن هستی شرار عشق
۹
آن دم مس وجود تو زر می‌شود که تن
در بوته فراق گدازد به نار عشق
۱۰
هرکس که یافت آگهی از سر عاشقی
وحدت صفت کند سر و جان را نثار عشق
تصاویر و صوت
نظرات