وحیدالزمان قزوینی
بخش ۱۸ - صفت شمّاعی
۱
بینی چو جمال شمع ریزان
چون شمع ترا به لب رسد جان
۲
چون شمع جبین چو بر فروزند
دل را بازند و باز سوزند
۳
چون شان عسل شود از ایشان
هر روز هزار خانه ویران
۴
گشت از رُخشان که هست گلشن
چشم و دل من چو شمع روشن
۵
زین شعله دلم چو شمع گردید
سر رشته ی صد هزار امّید
۶
دل ها چو ز جورشان گدازند
با سوز درون چو شمع سازند
۷
آتش در سر چو شمع دارند
چون اشک ز چشم تر نبارند
نظرات