وحیدالزمان قزوینی
بخش ۲۷ - صفت شعربافان
۱
با تار نظاره، رشته ی جان
افتاده بدست شعربافان
۲
دایم باشد دلم دران کو
سرگشته دران به رنگ ماکو
۳
دل را گردید آشیانه
تا رفت به شعرباف خانه
۴
در بار، قماش های تابان
چون قوس و قزح کشیده الوان
۵
مشغول به کار گشته اطفال
مانند پری که واکند بال
۶
موزونی های قد طفلان
چون مصرع های شوخ دیوان
نظرات