وحیدالزمان قزوینی
بخش ۴۳ - صفت حکاک
۱
حکّاک نظر به سویم افکند
مانند نگین، دل مرا کند
۲
از دیدن روی آن جفا کیش
دل کنده شدم ز هستی خویش
۳
آن طفل ز بس که شرمگین است
چون گل رنگش نگین نگین است
۴
خشکیده از آن نگار موزون
مانند عقیق در تنم خون
۵
مانند نگین ازان گل اندام
هر گُم نامیست صاحب نام
۶
خورد است دل اسیر بیتاب
از جوی خط عقیق او آب
۷
این باغ شکفته است بی نم
همچون گل و برگِ نقش خاتم
نظرات