وحیدالزمان قزوینی
بخش ۴۶ - صفت ضرّابی
۱
ضرّابی را عیار پاکست
از من دل اگر خَرَد چه باکست
۲
وصلش که بود مراد دیده
دارد صد راه چون حدیده
۳
زین ره که بود به دیده چون دام
نتوان رفتن مگر به اندام
۴
با غیر همیشه یار یار است
این نقره ی خام شاخ دار است
۵
عاشق، سر کوی سکّه بیند
تا نقش کس دگر نشیند
نظرات