وحشی بافقی
شمارهٔ ۱۷
۱
بر قول مدعی مکش ای فتنه‌گر مرا
گر می‌کشی بکش به گناه دگر مرا
۲
پیشت به قدر غیر مرا اعتبار نیست
بی اعتبار کرده فلک این‌قَدَر مرا
۳
شوقم چنان فزود که هرگه نهان شوی
باید دوید بر سر صد رهگذر مرا
۴
برگردنم ز تیغ تو صد بار منت است
زیرا که وارهاند ز صد دردسر مرا
۵
وحشی صفت ز عیب کسان دیده بسته‌ام
ای عیبجو برو که بس است این هنر مرا
نظرات
ناشناس
پاسخ: با تشکر از شما تمامی «سد»های این شعر با «صد» جایگزین شد.
پیمان