گنج تاریخ ما - وحشی بافقی - چه‌ها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم

۱۳۹۵/۰۱/۰۹ - ۰۸:۱۹:۵۱

این شعر رو استاد بنان به زیباترین شکل در آواز دشتی خوانده اند.روحش شاد

۱۳۹۸/۰۶/۱۷ - ۰۵:۰۰:۱۰

میشه لطفا بیت سوم رو یکی معنی کنه ... اصلا متوجه مصرع دومش نمیشم متاسفانه

۱۳۹۸/۰۶/۱۷ - ۰۵:۵۰:۴۸

@ علیرضامگو وقتی دل سد پاره‌ای بودت، کجا بردی؟کجا بردم ز راه دیده؟ ->در دامان خود کردم

۱۳۹۸/۰۶/۱۷ - ۱۲:۰۵:۲۹

@ علیرضابا پوزشکجا بردم ز راه؟ -> دیده در دامان خود کردم

۱۳۹۸/۰۶/۱۸ - ۰۴:۵۸:۱۴

@ علیرضاپوزش دوم :کجا بردم؟-> ز راهِ دیده در دامان خود کردمامید که پوزشی دیگر در راه نباشد...

۱۴۰۰/۰۱/۱۳ - ۰۷:۰۰:۰۰

علیرضا جان، «کجا» در اینجا به معنای «که» هست. یعنی ...از من مپرس، زیرا آنرا به صورت اشک از دیده بیرون بردم و خود را درمان نمودم.

۱۴۰۰/۰۵/۰۷ - ۰۰:۴۵:۰۴

درود بر شما بیت سوم ، دل صد پاره درسته فکر کنم

۱۴۰۲/۰۵/۱۴ - ۰۹:۰۰:۵۳

ز سر بگذشت آب دیده اش از سرگذشت من به هر کس شرح آب دیده گریان خود کردم آشنایی نه غریب است که دلسوز من است چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت حافظ

۱۴۰۳/۰۶/۲۶ - ۰۸:۱۲:۴۶

کجا بردم؟ ز راه دیده در دامان خود کردم دل سد پاره ام را به وسیله ی اشک به دامن خود ریختم

وحشی بافقی