وحشی بافقی

شمارهٔ ۳۷

در ره پر خطر عشق بتان بیم سر است

بر حذر باش در این راه که سر در خطر است

پیش از آنروز که میرم جگرم را بشکاف

تا ببینی که چه خونها ز توام در جگر است

چه کنم با دل خودکام بلا دوست که او

میرود بیشتر آنجا که بلا بی‌سپر است

شمع سرگرم به تاج سرخویش است چرا

با چنین زندگیی کز سر شب تا سحر است

چند گویند به وحشی که نهان کن غم خویش

از که پوشد غم خود چون همه کس را خبر است

۱۳۹۴/۰۸/۲۶ - ۰۴:۵۳:۰۱

وحشی بافقی شاعر عاشقشاعری که بیشتر باید خوانده شوداین شعر او شاهکار بودبه دل من نشستسپاس از سایت خوب گنجور

۱۳۹۶/۰۴/۳۱ - ۰۵:۳۷:۱۳

واقعا زیبا و قشنگ

۱۳۹۶/۰۵/۲۵ - ۰۶:۲۱:۱۱

در این شعر اونجایی که میگه "شمع سرگرم به تاج سر خویش است چرا" منظورش چیه دقیقا؟ میخواد بگه که اهمیت تو مثل اهمیت سر بر کالبد تن هستش ؟ممنونم