وحشی بافقی
رباعی شمارهٔ ۱۱
۱
شوخی که خطش آیهٔ فرخ فالی است
نادیدن آن موجب صد بد حالی است
۲
تا شمع رخش نهان شد از پیش نظر
شد دیده تهی ز نور و جایش خالی است
نظرات
محمود