وحشی بافقی

رباعی شمارهٔ ۳

شد یار و به غم ساخت گرفتار مرا

نگذاشت به درد دل افکار مرا

چون سوی چمن روم که از باد بهار

دل می‌ترقد چو غنچه، بی‌یار، مرا

۱۳۹۵/۰۸/۰۲ - ۰۵:۵۰:۴۲

مصراع دوم به این شکلی که هست با مصراع اول از حیث معنی در تضاد است. احتمالاً شکل درست آن، چنین بوده است: "بگذاشت به درد دل افگار مرا".