وحشی بافقی
رباعی شمارهٔ ۳۷
۱
خوش آن که ره عشق بتی پیماید
برخاک رهش روی ارادت ساید
۲
یک سو نظرش که غیر پیدا نشود
دل در طرفی که یار کی میآید
نظرات