وحشی بافقی
رباعی شمارهٔ ۳۹
۱
نوروز شد و بنفشه از خاک دمید
بر روی جمیلان چمن نیل کشید
۲
کس را به سخن نمیگذارد بلبل
در باغ مگر غنچه به رویش خندید
نظرات