فرخی یزدی
شمارهٔ ۱۴۱
۱
ای کاش مرا ناطقه گویا میشد
یک لحظه دهان بستهام وا میشد
۲
تا این دل سودازدهٔ پردهنشین
بیپرده میان خلق رسوا میشد
نظرات