فرخی یزدی
شمارهٔ ۱۷
۱
ما را همه از دو کون یک گوشه بس است
در راه طلب عزم متین توشه بس است
۲
از کشته روزگار و از خرمن دهر
یک دانه کفایت است و یک خوشه بس است
نظرات