فرخی یزدی

  🔹شرح ابیات:   ✍️در کشور ما، جایی که زندگی می‌کنیم، به عنوان یک مهد اندوه و غم شناخته می‌شود. در اینجا، مشکلات و ناراحتی‌ها بسیار فراوان هستند و افرادی که دل و جان شاد دارند، به تعداد بسیار کمی محدود می‌شوند. به عبارت دیگر، رضایت و خوشبختی در این جامعه به صورت عمومی کمیاب است.   ✅به علاوه، در این زمان و شرایط، کسانی که مقام و موقعیت مشابهی با ما دارند و همراهان ما هستند، به سبب تعهد و تلاش کمتری که در این بحرانی‌ترین زمان انجام می‌دهند، به ما پیوسته عقب خواهند ماند. این بیانگر ضعف جامعه و تأخیر در پیشرفت و توسعه آن است.   🔑بنابراین، هر فردی که در این زمان معیشتی ثابت قدم داشته باشد و تلاش کند تا با شرایط سخت رو به رو شود، نسبت به همقدمان خود به عقب می‌افتد و به پیشرفت کمتری دست خواهد یافت. این شعر در واقع نارضایتی و ناامیدی از وضعیت اجتماعی و روانی کشور را بیان می‌کند و نیازمندی به تغییر و بهبود را مطرح می‌کند.