فرخی یزدی
شمارهٔ ۵۷
۱
ای توده که جهل در سرشت من و توست
هشدار که گاه زرع و کشت من و توست
۲
تا شب پی حق خویش از پا منشین
برخیز که روز سرنوشت من و توست
نظرات