ابوسعید ابوالخیر

رباعی شمارهٔ ۱۴

۱

از زهد اگر مدد دهی ایمان را

مرتاض کنی به ترکِ دُنیی جان را

۲

ترکِ دنیا نه زهدِ دنیا زیراک

نزدیکِ خرد زهد نخوانند آن را

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

بی نام

۱۳۹۰/۰۷/۰۴ - ۰۱:۰۹:۳۰

فکر میکنم ترک دنیی باشد نه دینی

ادهم

۱۳۹۲/۰۸/۱۸ - ۱۴:۳۲:۱۱

بله ترک "دنیی "درسته ...

مینا ادیب

۱۳۹۲/۱۱/۰۶ - ۰۸:۰۱:۳۴

مطمئنا ترک دنیی درسته

مینا ادیب

۱۳۹۲/۱۱/۰۶ - ۰۸:۰۲:۰۳

مطمئنا ترک دنیی درست است

نوید

۱۳۹۲/۱۲/۰۶ - ۰۶:۲۴:۱۳

به نظر شاعر میگه زاهدان ترک دنیا نمی کنند و به نوعی دنیا طلب هستند این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار!نقد و نسیه چه فرقی با هم دارن؟؟ 2 تاش دنیا طلبی نیست؟

ابوالفضل

۱۳۹۴/۰۲/۰۵ - ۱۳:۰۱:۰۶

درمورد مصرع دوم که مطمئنا دنیی درسته اما درمورد زهد دنیا اونچه بنظر حقیر میرسه احتمالا صحبت شیخ این بوده که دنیارا کاملا رها کنند نه اینکه دنیارو با یه سری محدودیت ها و پرهیزکاری که در واقع یک تفکر تقریبا افراطی عارفانه است

شجاع الدین شقاقی

۱۳۹۴/۰۷/۲۰ - ۱۳:۵۶:۴۹

خوش باشای تارک ِدنیای پُر از نعمت ِاوبا زُهد چرا فارغی از فرصت ِاوما شاغل ِفرصتیم و فارغ به دلیمبا خوردن ِمِـی منتظر ِمهلت ِاو

کمال

۱۳۹۴/۰۹/۲۶ - ۱۶:۱۸:۴۸

جمع آن: 6051

امیرعلی

۱۳۹۶/۰۹/۰۲ - ۱۷:۵۸:۵۹

بعضی از کامنتهای دوستان متاسفانه با محتوای شعر سازگار نیست و خواننده معنی رو اشتباه درک میکنه. اما در توضیح مصرع دوم، شیخ میفرماید:ترک دنیا مساوی زهد دنیا نیست. ممکنه شما از کل دنیا به ریاضت فاصله بگیرید (مرتاض بشید)، به این میگن ترک دنیا،اما همچنان دل شما وابسته دنیاست، این یعنی به مرتبه زهد نرسیده اید.زهد یعنی، فارغ از بود و نبود زخارف دنیا، انسان دلش نسبت به دنیا درویش و بی توجه باشه.

نمایش بیشتر