ابوسعید ابوالخیر

رباعی شمارهٔ ۱۸۷

۱

هر راحت و لذتی که خلاق نهاد

از بهر مجردان آفاق نهاد

۲

هر کس که زطاق منقلب گشت بجفت

آسایش خویش بر دو بر طاق نهاد

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

کمال

۱۳۹۵/۰۳/۱۸ - ۱۴:۰۱:۴۵

7235

امیرعلی

۱۳۹۶/۰۹/۰۲ - ۰۶:۳۸:۴۲

این شعر، در خصوص اهمیت تجرید (عدم وابستگی)، مرا به یاد شعر زیبایی از عطار انداخت که فرمود: گر صفا میبایدت، تجرید شو ور خرد داری ز اهل دید شو (اهل دید = صاحبان بصیرت، اولوالالباب)

سعید

۱۳۹۹/۰۵/۰۷ - ۰۳:۴۹:۱۵

آسایش خویش برد و بر طاق نهاد