ابوسعید ابوالخیر

به گمانم این رباعی از شیخ ابوالقاسم گرگانی باشد.از آنجا که در کتاب تذکرة الاولیاء-شیخ شهید عطار نیشابوری در باب ذکر شیخ ابوسعید ابوالخیر آمده است شیخ ابوالقاسم گرگانی این رباعی به ابو سعید می آموزد:ویک بار دیگر شیخ مرا گفت:"ای پسر خواهی که سخن خدای گویی؟"گفتم خواهم.گفت:در خلوت این می گوی شعر:من بی تو دمی قرار نتوانم کرداحسان تو را شمار نتوانم کردگر بر تن من زفان شود هر مویییک شکر تو از هزار نتوانم کردهمه روز این بیت می گفتم تا به برکت این بیت در کودکی،راه حق بر من گشاده شد.

سلام از کتاب گنج بی رنج نوشته ارمغان اویسی شاعر این شعر بشربن یاسین می باشد صفحه 1450باتشکر.

12702

زفان علاوه بر اشاره به زبان، عضو عضلانی درون دهان، به معنی سخن گفتن هم می باشد(لغت نامه دهخدا). در اینجا شاعر با استفاده هنرمندانه از این بازی با واژگان در کامل ترین شکل مقصود را رسانده است.

در صفحه 133 کتاب حکایتهای خواندنی از اسرار التوحید از سری کتابهای تازه هایی از ادبیات کهن ایرانی نشر پیدایش چنین نگاشته شده که : جماعتی از درویشان گمان کردند که همه اشعاری که شیخ ابو سعید بر مبر میگوید سروده خود اوست اما چنان نبود چرا که شیخ آن چنان غرق ذر حالت روحی خویش و مشاهده تجلی خداوند بود که فرصت تفکر در باب سرودن شعر و یا کار دیگری را نداشت .ابو سعید ذر همه عمر جز این شعر از خود شعر دیگری نسروده 1- چون خاک شدی خاک تو را خاک شدم چون خاک تو را خاک شدم پاک شدم 2- جانا به زمین خاوران خاری نیست کش با من و روزگار من کاری نیست با لطف و نوازش جمال تو مرا در دادن صد هزار جان عاری نیست

با سلام اگه کسی میدونه لطفا توضیح بده که در تصویرخطی که برای این شعر گذاشته شده سه نقطه زیر احسان بابت چیه

گرامی مهدیبرای پرکردن فضای خالی میتوان زیر س سه نقطه گذاشت و شاید علت آن این باشد که در نگارش قدیم زیر س سه نقطه میگذاشتند علاوه بر اینکه گذاشتن سه نقطه زیر س ش کشیده آنرا از سایر کشیده ها متمایز میکندبرداشت از { هنرآباد }