ابوسعید ابوالخیر
رباعی شمارهٔ ۲۷۵
۱
عاشق که غمش بر همه کس ظاهر بود
جمعیت او تفرقهٔ خاطر بود
۲
در دهر دمی خوش نزده شاد بزیست
گویا که دم خوشش دم آخر بود
تصاویر و صوت
نظرات
کمال داودوند