ابوسعید ابوالخیر

امیدوارم تک تک انسان ها یاد استادم بخیر!!!!!!!!!!!تقریبا هرروز سفارش میکرد : عزیزان مثل اره باشید!!!!!!!!!!!اقتصاد ومیانه روی موضوعی است که در اسلام زیاد سفارش شده است ...وقتی اعتدال نباشد:در...مهریه ها....جهیزیه ها...جشنها...عزا ها...مهمانی ها.....= زندگی زیر بار قرض میرودزندگی که زیر بار قرض رفت = وام ها با اقساط کمر شکن = نزول وربا =تلخ شدن زندگی به کام زن و شوهرخلاصه یکی از دهها دلیلی که آمار طلاق را با آمار ازدواج یکی کرده ...نبودن اعتدال و اقتصاد است.....وچه زیبا گفته ابو سعید ابوالخیر:نه مثل تیشه باش نه مثل رنده !!چون:تیشه تمام تراشه هارا بطرف خود میتراشد...رنده تمام خورده های سیب زمینی را به طرف دیگر میدهد وخود بی نصیب است پس مثل اره باش......چون تیشه مباش و جمله بر خود متراشچون رنده ز کار خویش بی‌بهره مباشتعلیم ز اره گیر در امر معاشنیمی سوی خود می کش و نیمی می پاشقال علی علیه السلاماِذا أَرادَالله بِعَبْدٍ خَیْراً أَلْهَمَه‌ُ الْاِقْتِصادَاگر خداوند بخواهد به‌ بنده‌ای‌خیر رساند، به‌ وی‌ میانه‌روی‌ را الهام‌ می‌کند

مفهوم شعر واقعا درسته و اگر هرکس در زندگی به اندازه وظرفیت خودش این مرام را داشته باشد جامعه سامان میابد.مصراع پایانی به نظرم وزنش درست نیست و به جای می پاش بشود پاش.

البته با عرض پوزش از جناب استاد

گرامی لاچین منظور شاعر رنده ی سیب زمینی نیست بلکه رنده ی نجاری ست: چون تیشه مباش و جمله بر خود متراشچون رنده ز کار خویش بی‌بهره مباشتعلیم ز اره گیر در امر معاشنیمی سوی خود می کش و نیمی می پاشگرامی ebi07وزن مصرع پایانی ایرادی ندارد ، دوباره بخوانید.

مصرع اول، به صورت زیر هم در برخی منابع آمده : چون تیشه مباش و جمله ذی خود متراش.  

سلام،وقت بخیر یک سوال داشتم آیا مفهوم این شعر فقط بخشندگی است و به عدالت ربطی ندارد؟ یا اینکه هر دو مفهوم قابل پذیر است؟(هم عدالت و هم بخشندگی)

پدرم این شعر رو به عنوان نصیحت برای من میخواندند (مصرع اول متفاوت از انچه در اینجا نوشته شده هست): چون تیشه مباش، جمله ذی خود متراش چون رنده ز کار خویش بی‌بهره مباش تعلیم ز ارّه گیر در امر معاش نیمی سوی خود می‌کش و نیمی می‌پاش