ابوسعید ابوالخیر
رباعی شمارهٔ ۳۷۹
۱
پیوسته مرا ز خالق جسم و عرض
حقا که همین بود و همینست غرض
۲
کان جسم لطیف را به خلوتگه ناز
فارغ بینم همیشه ز آسیب مرض
تصاویر و صوت
نظرات
کمال داودوند
یزدانپناه عسکری