ابوسعید ابوالخیر

انبیا و اولیای الهی نیز به مانند انسان‌های دیگر، نیاز به توسل پیدا می‌کردند و مواردی نیز از توسلات آنها در روایات، ذکر شده است.به عنوان مثال امام صادق(ع) می‌فرمایند: یک یهودی به خدمت پیامبر آمد ... و خطاب به پیامبر گفت: شما برتر هستید یا حضرت موسی بن عمران که خداوند با او صحبت کرد، بر او تورات را نازل کرد، معجزه عصا را به او داد، دریا را بر او گشود و ... پیامبر در حالی که از بیان مستقیم برتری خود، اکراه داشت، فرمود: همانا حضرت آدم (ع) زمان که آن اشتباه را انجام داد این‌گونه توبه کرد: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لَمَّا غَفَرْتَ لِی». سپس خداوند او را بخشید. همانا نوح زمانی که سوار بر کشتی بود و ترسید که غرق شوند، فرمود: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لَمَّا أَنْجَیْتَنِی مِنَ الْغَرَقِ پس خداوند آنها را نجات داد و همانا ابراهیم زمانی که در آتش افتاد فرمود: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لَمَّا أَنْجَیْتَنِی مِنْهَا، پس خداوند آتش را بر او سرد کرده و او به سلامت از آن‌جا رهایی یافت. و زمانی که موسی عصا را انداخت ... فرمود: اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لَمَّا أَمَّنْتَنِی خداوند فرمود: نترس ... ». این روایت به صراحت تمام نشان می‌دهد که توسل به معنای رایج در میان انبیای الاهی شایع بوده است.

تا دل به ناروای اراجیف بسته ایمبر سفره ی دروغ چومهمان نشسته ایمدیریست در میانه ی گلهای لاله زارجان از صدا و همهمه ی زاغ ، خسته ایمالماس عشق بر سر سندان سوگ واربا پتک وهم و جهل چه رسوا شکسته ایممابا حدیث رنگ چنین بارور شدیمعمری به شوره زار خرافات رُسته ایم

خیلی آسان است که هر جا کم میآورید بگویید: اراجیف و خرافات

من جواب می دم"آیا من نوشتم ، او گفته از خدا کمک نخواه؟"این چیه سید؟:جالبه از خدا دستگیری نمی خواهد.

همیشه بیدارتشکر از کامنت های شما.ایشاء الله از دست ساقی کوثر توی بهشت سیراب بشی.

شعر سید؟ رنگ و بوی اشعار ل-ی-ا-م رو میده. نکنه خودش باشه. حیف از تلف کردن استعداد تو مسیر تاریک.

7007

ابوسعید از بزرگان صوفیه و شافعی مذهب بوده و بنابراین این رباعی سروده ایشان نمی تواند باشد.