ابوسعید ابوالخیر

رباعی شمارهٔ ۴۶۷

۱

تا بردی ازین دیار تشریف قدوم

بر دل رقم شوق تو دارم مرقوم

۲

این قصه مرا کشت که هنگام وداع

از دولت دیدار تو گشتم محروم

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

آرش

۱۳۹۳/۰۲/۲۵ - ۰۲:۲۸:۰۴

در این مصرع: "این قصه مرا کشت که هنگام وداع"به نظر من "قصه" باید در اصل "غصه" بوده باشد، زیرا چیزی که شاعر را می کشد قصه نیست بلکه غصه است و محروم شدن از دیدار دوست قصه نیست!

khayatikamal@

۱۳۹۵/۱۲/۲۳ - ۱۵:۵۸:۲۵

بنده این رباعی را با دوستان به اشتراک گذاشتم وجمع این رباعی از 7386

علی رجبی

۱۳۹۶/۱۰/۲۴ - ۱۰:۳۴:۲۵

بی شک که در مصرع سوم قصه اشتباه تایپی استصحیح آناین غصه مرا کشت که هنگام وداع...زیبااا بود

محمد

۱۳۹۷/۰۷/۱۱ - ۱۳:۳۰:۲۰

من از شعر اطلاع زیادی ندارم. ولی قصه هم می‌تواند درست باشد. اگر جدایی از یار است که مهاجر قصه خوشی قبلا ٔشته و الان که وقت جدایی است همان قصه داره به آخرش می‌رسد ولی اگر مجزا به مصرع آخر بنگریم حرفتان درست. غصه است که آدم را از پا در میارد.

نمایش بیشتر