ابوسعید ابوالخیر

ابوسعید ابوالخیر

رباعی شمارهٔ ۶۲۲

۱

سودا به سرم همچو پلنگ اندر کوه

غم بر سر غم بسان سنگ اندر کوه

۲

دور از وطن خویش و به غربت مانده

چون شیر به دریا و نهنگ اندر کوه

تصاویر و صوت

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 154

نظرات

user_image
کمال داودوند
۱۳۹۶/۰۵/۲۴ - ۱۴:۴۲:۳۳
بنده این رباعی را با دوستان به اشتراک گذاشتم وجمع این رباعی از 8085
user_image
احمد آذرکمان ۰۴۹۰۳۰۰۶۶۹.a@gmail.com
۱۳۹۹/۱۱/۲۶ - ۱۶:۴۴:۳۲
سودا به سرم همچو پلنگ اندر کوهغم بر سر غم به سان سنگ اندر کوهمانا روانبد در حاشیه ی این بیت ابوسعید ابوالخیر نوشته بود: «جالب این است که در هر دو مصرع [به]کیفیتی از حرکت پلنگ در کوه یا [به]صفتی از حرکت سنگ در کوه اشاره نشده.»به گمانم «اندر کوه» در مصراع اولتحیّرِ و سودای انعکاس یافته یِ پلنگ استو در مصراعِ دومسکوت انعکاس یافته یِ سنگ.و حرکت بایست در همین انعکاس ها درج شده باشد.شاید که تاکیدِ بیت بر مکان اتفاق است؛ چرا که این پلنگ و سنگ می توانستند در جایی غیر از کوه هم حضور داشته باشند پس چرا کوه؟ شاید که برای انعکاس بخشیدن به سودای پلنگ و بی صدایی سنگ در این جا.
user_image
احمد آذرکمان ۰۴۹۰۳۰۰۶۶۹.a@gmail.com
۱۳۹۹/۱۱/۲۶ - ۱۷:۰۲:۱۴
گویا که سودای چنگ انداختن به ماه، پلنگ را روانه ی ارتفاعات کرده است ... و در مصرع دوم گویا فقط این سنگ است که سنگ را تحمل می کند آن چنان که غم، غم را.