ابوسعید ابوالخیر

ابوسعید ابوالخیر

رباعی شمارهٔ ۶۹۶

۱

دنیای دنیّ ِ پُر هوس را چه کنی؟

آلودهٔ هر ناکس و کس را چه کنی؟

۲

آن یار طلب کن که ترا باشد و بس

معشوقهٔ صد هزار کس را چه کنی؟

تصاویر و صوت

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 166

نظرات

user_image
کمال داودوند
۱۳۹۶/۰۸/۰۶ - ۱۹:۴۴:۵۷
عجب صبری خدا داردجمع این رباعی از 4118
user_image
مهدی
۱۳۹۸/۱۲/۲۲ - ۰۵:۴۶:۴۷
آن یار طلب کن که تورا باشدوبس اون یاریا انتخاب کن که خرد تورو تکون داده گذاشته بفهمی واقعیت هستیرو اینکه تو این دنیا مهمونی دل به هیچکس نبند تو دنیای جدیدت اتفاقای دیگه ای قراره واست بیوفته معشوقعه صد هزار کس را چه کنی معشوقه صد هزار کس مارو داره میگه میگه این ادمهارو میخوای چیکارشون کنی که هر روز عاشق یکی میشن برو دنبال عشق واقعی بگرد اینا همشون معشوقن و معشوقعه کسیه که دلش میخواد آدم های متفاوتو تجربه کنه و شاید در برابر هو و خدا پاک و منزه باشه ولی تورا به کسی که خلقت کرده نمیرسونه پس ادمهارو ولشون کن
user_image
هادی
۱۴۰۰/۱۱/۱۳ - ۲۳:۱۳:۲۵
دنیای دنی پر هوس را چه کنی آلودهٔ هر ناکس و کس را چه کنی آن یار طلب کن که ترا باشد و بس معشوقهٔ صد هزار کس را چه کنی از دنیا به پستی و آلودگی و معشوقه صدهزار کس یاد می‌شود. اگر اینگونه تعبیر شود که "هر کس و ناکسی دست به دامان دنیا می شود اما هرکسی سراغ آخرت نمی‌رود پس تو سراغ آنچیز برو که هرکسی سراغ آن نمی‌رود" به نظر من حق این پند و نصیحت به درستی ادا نمی‌شود. معنای عمیقی از خداشناسی در دل این پند نهفته شده است که نیازمند یک درک فلسفی قوی است.