اهلی شیرازی

شمارهٔ ۲۷ - در مدح شاه اسماعیل و کمان او گوید

شاهی که چرخ حلقه بگوش از کمان اوست

روی زمین به پشت کمان از امان اوست

سهم السعادتی که قرین ظفر بود

در قبضه کمان سعادت قران اوست

زاغ کمان اوست همایی که از شرف

پرواز طایر فلک از آشیان اوست

از روی امتحان بفلک گر کمان کشد

نارنج مهر و مه هدف امتحان اوست

تیرش که خار چشم حریف است روز جنگ

هر جا که هست دیده دشمن نشان اوست

خصمش چنان ضعیف شد از غم که چونکمان

پیدا ز زیر پوست رک و استخوان اوست

بر حرف این کمان منه انگشت همچو تیر

کاین نقش دلکش از قلم خرده دان اوست

عظم رمیم در حرکت زین بود بلی

آنکس که مرده زنده کند در امان اوست

در وصف اینکمان که چو ابروی یار ماست

گز تیر چرخ لب نگشاید نشان اوست

۱۰

اهلی که گوشه گیر چو پیر از شکستگیست

مداح شاه و پیر سگ خاندان اوست