اهلی شیرازی
شمارهٔ ۱۰۹۴
۱
من از صفای درون گر ز خود برون آیم
چو آب دیده توان کز درت درون آیم
۲
اگرچه باد اجل برکند نهال تنم
اسیر خویشتنم جانب تو چون آیم
۳
تو همچو باد روی من چو خاک مضطربم
مگر دمی بنشینی که باسکون آیم
۴
چو آب دیده سبکروحتر از آنم من
که گر بسنجیم از خاک ره فزون آیم
۵
هزار همچو تو اهلی کم است در ره عشق
منت بدرگه آن دوست رهنمون آیم
نظرات