اهلی شیرازی
شمارهٔ ۱۱۱۸
۱
خوش آنکه نهی پای بسر منزل خاکم
آبی زنم دیده دهی بر دل خاکم
۲
شادی که برویم دگر از خاک چو سبزه
گر سایه سرو تو شود مایل خاکم
۳
ای بحر کرم باز بیک موج عنایت
برهان ز جگر تشنگی ساحل خاکم
۴
دل مرغ سر بام تو شد من سگ کویت
او قابل عرش آمد و من قابل خاکم
۵
اهلی چو سر از خاک بر آرم بقیامت
جز سبزه حسرت نبود حاصل خاکم
نظرات