اهلی شیرازی

شمارهٔ ۱۱۶۶

در دلم از تو گره به که گشاد از دگران

نامرادی ز تو خوشتر که مراد از دگران

گر بطالع ز حریفان تو یکذره کمیم

شکر ایزد که به مهریم ز یاد از دگران

خوبرویان همه در جلوه حسن اند ولی

کی شود عاشق غمگین تو شاد از دگران

تو مرا میکشی از جور فلک چون نالم

نتوان زد بجفاهای تو داد از دگران

از تو گر سر کشد ایچشمه حیوان اهلی

تشنه لب میرد و سیراب مباد از دگران