اهلی شیرازی

شمارهٔ ۱۱۷۰

او در دل و چون باد صبا در بدرم من

پرسم خبر از غیر و ز خود بیخبرم من

شکر بر طوطی فکن و گل سوی بلبل

آتش بمن انداز که مرغ دگرم من

خلقی همه نزدیک و تو مپسند که از دور

چون صورت دیوار بحسرت نگرم من

من مور ضعیفم دگران طایر بامش

رحمی بکن ای بخت که بیبال و پرم من

ایگل سر بازار توام در غم او نیست

گر یوسف عهدی که بهیچت نخرم من

بوی گل مقصود ز باد سحر آید

چون بلبل از آن مست نسیم سحرم من

چون اهلی اگر جامه دریدن دهدم دست

نامردم اگر جامه جان را ندرم من